Tuesday, November 20, 2007

നീ പറഞ്ഞാല്‍

നീ പറഞ്ഞാല്‍
കവിതയില്ലാതെങ്ങനെ
നീ നോക്കുമ്പോള്‍
ഹൃദയമില്ലാതെങ്ങനെ

തമ്മില്‍ കാണുമ്പോള്‍
കടലിരമ്പമില്ലാതെങ്ങനെ
പിരിയുമ്പോള്‍
ഉള്ള് മുറിയാതെങ്ങനെ

നീ തുറക്കുന്നത്
മിഴിയല്ല, കണ്‍‌പീലിയല്ല
എന്റെയുള്ളിലെ
പനിനീര്‍ തടാകം

നിന്നില്‍ ഞാനും
എന്നില്‍ നീയും
മുങ്ങിപ്പോകാതെ
അള്ളിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു
ഉത്തരം കിട്ടാച്ചോദ്യം
ഒട്ടിച്ചുച്ചേര്‍ത്ത ഒരു തടിക്കഷ്ണം

നീ പറഞ്ഞാല്‍
കവിതയില്ലാതെങ്ങനെ
നീ നോക്കുമ്പോള്‍
കവിതയില്‍ വീണുപോകാതെങ്ങനെ?

12 comments:

മന്‍സുര്‍ said...

ശിഹാബ്‌ ഭായ്‌...

നന്നായിരിക്കുന്നു...

ഞാനും നീയും ഉണ്ടെങ്കില്‍
പിന്നെ എന്തിനീ കവിത
എന്തിനീ കഥകള്‍
നീയില്ലാതെ ഞാന്‍
എഴുതി കവിതകള്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം
നീയുണ്ടെങ്കില്‍ ഞാനുണ്ടെങ്കില്‍
വേണ്ടയൊരു കവിത.....ഓര്‍മ്മകളായ്‌


നന്‍മകള്‍ നേരുന്നു

ശെഫി said...

ആസ്വദിച്ചു

അലി said...

കൊള്ളാം...
നന്നായിരിക്കുന്നു
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍.

ബാജി ഓടംവേലി said...

kOLLAM nANNAYIRIKKUNNU

ഹരിയണ്ണന്‍@Hariyannan said...

ഇവിടെവന്നാന്‍ ഈ കവിതയില്‍ വീണുപോവാതെങ്ങനെ?!

മനോഹരമായകവിത...അത് മനസ്സില്‍ അള്ളിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു!!

ദിലീപ് വിശ്വനാഥ് said...

അതു കൊള്ളാം. അള്ളിപ്പിടിച്ചു.

Unknown said...

NICE....CONGRATS..

Murali K Menon said...

തരക്കേടില്ല

ഹാരിസ് said...

ഒരേ ശൈലിയില്‍ ഉള്ള കവിതകള്‍... ചിലപ്പോള്‍ മടുപ്പിക്കുന്നു.

ഏ.ആര്‍. നജീം said...

ഭായ്.
നന്നായിരിക്കുന്നു..
വല്ലപ്പോഴും കഥകളും പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ നോക്കണംട്ടോ

Seena said...

കവിത നന്നായിരിക്കുന്നു.
നജ്‌മത്ത സുഖമായിരിക്കുന്നോ..എന്റെ അന്വേഷണം പറയുക.

എം.എച്ച്.സഹീര്‍ said...

ഭംഗിയുള്ള തൂവലാണെങ്കില്‍ കൊഴിഞ്ഞ്‌ പോയാലും നാം സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുന്നു. ഓര്‍മ്മളും ഇതു പോലെയാണ്‌.