പുഴയില്
നാം യാത്ര ചെയ്തതോണി
അക്കരെയെത്തിയില്ല.
വിപരീത ദിശയില്
കാറ്റുണ്ടായിരുന്നു.
വെള്ളം കലങ്ങി
മീനുകള് ശ്വാസം മുട്ടിയിരുന്നു.
മഴപെയ്തു രണ്ടു കരകളും
മൂടിപ്പോയിരുന്നു.
എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ
നമ്മള് പകച്ചുപോയിരുന്നു.
എന്നിട്ടും
നിന്റെ ചുണ്ടുകള് ചുവന്നു.
എന്റെ കണ്ണുകള് ചിരിച്ചു.
ഈ തോണി
എങ്ങോട്ടു പോയാലും
നീ ചിരിക്കാത്ത വന്കരകളിലൊക്കെ
എന്റെ
ഏകാന്തത പൂത്തിരിക്കും
Saturday, April 12, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
പുഴയും തോണിയും യാത്രക്കളും ഒക്കെ പോയകാലത്തിന്റെ സൌന്ദര്യം ഓര്മ്മപെടുത്തുന്നു
ആ ചിരി ഏത് വന്കരയിലും, വിരഹമായെങ്കിലും അസ്വസ്ഥത പകരില്ലേ... പൂത്തിരിക്കുന്ന ഏകാന്തതയ്ക്ക് ഒരു കൂട്ടായി...
:)
ഈ തോണി
എങ്ങോട്ടു പോയാലും
നീ ചിരിക്കാത്ത വന്കരകളിലൊക്കെ
എന്റെ
ഏകാന്തത പൂത്തിരിക്കും
-നീ ഇല്ലാതെ എന്താഘോഷം..അല്ലേ ഇക്കാ?
മലബാറ് എക്സ്പ്രസ് മാതൃഭൂമി ആഴ്ച്ചപ്പതിപ്പില് വായിച്ചിരുന്നു. വളരെയേറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. ആ പ്രതീക്ഷയോടെ വായിച്ചതു കൊണ്ടാവൊം ഈയ്യിടെ മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പില് വന്ന കഥ(പേര് ഒാര്മ്മ വരുന്നില്ല) തെല്ലു നിരാശപ്പെടുത്തി. കവിതയെഴുതുമെന്നു അറിയില്ലായിരുന്നു.
ഏകാന്തത പൂത്തുലഞ്ഞ് ഒരു വസന്തമാകട്ടെ...
ആ തോണി ഒരു കരയില് തെന്നെ എത്തെട്ടെ.. :)
Post a Comment